9 novembre 2009
'O Mammone
Riccardo Affinito

 

 

 Ce steva na’ vòta nu’ paisiello,

piccereniello, piccereniello,

appullaiato sott’a nu’ monte,

nun   jate ‘e pressa, ca mớ v’arracconto.

 

‘A gente era bbona, gentile e curtese,

teneva rispetto pè chistu paese,

campava cu’ poco, felice e contenta,

e se vulevano bbene overamente.

 

Nu’ bellu juorno venette ‘o mammớne,

teneva ‘e ppezze arèt’’o cazớne,

arrivaje a cavallo a suono ‘e rancascia,

veveva e magnava a sette  ganascie.

 

Arrassusìa che lớpa teneva,

n’ce steva cosa ca nun lle piaceva,

folleche, passere, sturne e picciune,

cuniglie, papere, pullastre e capune.

 

Cicerchie, cicere, pesiell’e fasule,

comme faceva ‘o sapeva isso sulo,

mele, pere, cachisse e crustate,

pummarole e patane fatt’’a ‘nzalata.

 

Carne ‘e porco e carne ‘e vitella,

vulluta, arrustuta e dint’’a tiella,

pisce ‘e scoglie e pisce ‘e paranza,

e s’abbuffava tanta na’ panza.

 

Ma all’intrasatte  ‘a dint’‘a foresta,

venette na’ fata e fernette sta’ festa,

acchiappaje ‘o mammớne ncopp’’o cchiù bello,

e dimane se magna ‘e coppol’‘e mbrello.

 

Ma mớ ‘o paese se puzza  d’’a fame,

cchiù nun se trova na’ tòzzola ‘e  pane,

pisce, carne, menesta e cerase,

‘o mammớne ha fatto tabula rasa.

 

Sperammo ca chilli ca veneno appriesso,

tenessero core e nun facessero ‘o stesso,

e cagnassero ‘a sciorta e stu’ paisiello,

piccereniello, piccereniello.

 

Riccardo Affinito

 

 

     

  Il Cantastorie  Riccardo Affinito


Per intervenire: invia@vivitelese.it